Το ελαιόλαδο έχει ταυτιστεί με την ελληνική ιστορία για περισσότερα από 3.000 χρόνια. Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας τοποθετούνται χρονικά στην εποχή του Χαλκού. Αναφορές για την εκμετάλλευση της ελιάς, αλλά και τη διακίνηση και την εμπορία του ελαιολάδου στο προϊστορικό Αιγαίο παρέχουν και τα ανακτορικά αρχεία της Κνωσού, της Πύλου και των Μυκηνών.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η θεά Αθηνά πρόσφερε ως δώρο στους Αθηναίους ένα ελαιόδεντρο. Ως εκ τούτου, το δέντρο της ελιάς στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν σύμβολο ειρήνης, νίκης, γονιμότητας, προστασίας, δύναμης, και σοφίας, διαδραματίζοντας ένα βασικό ρόλο στην ιστορία και τον πολιτισμό των αρχαίων. Ενδεικτικό του συμβολισμού αυτού ήταν ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τιμούσαν τους νικητές με στεφάνι από κλαδί αγριελιάς. Παράλληλα, το έπαθλο έφτανε τους πέντε τόνους ελαιόλαδο και ήταν εξαιρετικά μεγάλης αξίας για την εποχή.